En Sirio, la ĉiutagaĵo de la milit-rifuĝintoj iĝas eĉ pli malfacila pro la somera varmo.
En la kampadejo de delokitoj en Ajn Asa, situanta norde de la urbo Raka, nutraĵoj kaj medicinaj provizoj ne sufiĉas.
De post septembro 2016, tiun kampadejon priloĝas 8 000 sirianoj, kiuj fuĝis la teritoriojn regatajn de la Islama Ŝtato.
«Ni forlasis Dair Az-Zaŭr-n la 2an de aŭgusto. Ni devige fuĝis la bombadojn, la detruadojn, la aviadilaron. Ni havis nenion por manĝi, eĉ ne panon. Ni sukcesis fuĝi IŜ-n kaj alveni ĉi tie. Ni trapasis semajnon sur la vojo, en la dezerto, sen akvo kaj nutraĵoj, kaj ni ĵus alvenis en tiu kampadejo», rakontas Saker al Jasem.
En Raka, la batalo daŭras. La ĝihadistoj plu forte rezistas kontraŭ la batalantoj de la araba-kurda alianco, subtenata de Vaŝingtono.
Britaj civitanoj estas surloke por batali kontraŭ IŜ-n. «Antaŭ ol veni ĉi tien, mi havis vivon normalan, kiel ĉiuj. Mi riparis komputilojn kaj pentris. Iam, mi decidis kuniĝi kun la kurdaj batalantoj de la YPG, ĉar mi volis lukti kontraŭ la malbono en Sirio. Tio vere okazis tiel simple», eksplikas Jack Holmes, brito fariĝinta tiraljoro.
La ofensivo por reakiri la sirian ĉefurbon el IŜ, komenciĝis pasintan 8an de junio.
Bildo: du viroj observas la judajn koloniojn de Ma'aleh Adumim, en Cisjordanio, la 23an de januaro 2017 THOMAS COEX / AFP)
14/08/2017
La israela Ĉefministro BenjaminNetanjahu proklamis pasintan ĵaŭdon, ke neniu registaro ne tiom faris ol la sia por la koloniado, dum li metis la unuan ŝtonon de nova kvartalo en kolonio de okupata Cisjordanio.
«Neniu registaro tiom faris por la koloniado ol tiu, kiun mi regas», fanfaronis S° Netanjahu dum ceremonio en Bejtar Illit, kolonio kie loĝas juda ultra-ortodoksa loĝantaro sude de Jerusalemo. Beitar Illit estas la plej priloĝata israela kolonio de Cisjordanio kun 50 000 loĝantoj.
La daŭrigo de la koloniado, t.e konstruado de israelaj civilaj setlejoj en Cisjordanio kaj okupata kaj aneksita Orienta Jerusalemo, estas kontraŭleĝa laŭ la internacia juro. Ĝi estas konsiderata de la Palestinanoj kaj granda parto de la internacia komunumo kiel ĉefa obstaklo al la paco.
La israela defendantaro de la koloniado vidis en la elekto DonaldTrump bonŝancon por akceli la ritmon de konstruado.
La nova kvartalo, en kiu S° Netanjahu metis la unuan ŝtonon, enkalkulos pli ol mil loĝejojn.
Konsistigis la homamason, kontraŭ-manifestaciantoj, kiuj protestis kontraŭ unuiĝinta kolektiĝo de la usona radikala dekstro.
Kolektiĝo de usonaj ekstremdekstraj movadoj, transiĝis al perfortoj, kiuj okazigis mortinton kaj dekojn da vunditoj, sabaton en Charlottesville (Virginio). La evento estigis polemikon post la ambigua sinteno de la prezidento Donald Trump. Aliparte, du policistoj mortis en la akcidento de helikoptero proksime de la urbo. Neniu rilato ekzistas inter tiu akcidento kaj la perfortoj.
Unu el la viktimoj estas 32-jara virino, kiu mortis kiam veturilo sturmis, intence laŭ atestantoj, al homamaso da kontraŭ-manifestaciantoj, venintaj por protesti kontraŭ tiu unuiĝinta kolektiĝo de la usona radikala ekstremdekstro: novnazioj, blankaj supereculoj, Ku-Kluks-Klano, ĝis la alternativa dekstro (Alt Right), kies almenaŭ parto subtenis Donald Trump dum la prezidenta baloto.
La FBI malfermas enketon
La FBI, federala polico, anoncis malfermon de enketo pri la cirkonstancoj, en kiuj la veturilo sturmis al la homamaso, mortigante la junan virinon, kaj vundante 19 aliajn personojn. La kondukanto de la veturilo estis arestita, kaj la polico kvalifas la fakton kiel «krima hommortigo», deklaris la ĉefo de la polico de Charlottesville, Al Thomas.
Laŭ la televidkanalo CNN, la suspektito, James Alex Fields Jr, 20-jaraĝa, estis kulpigita pro murdo, vundoj kaj delikto pro fuĝo. «Ni paŝadis sur la strato, kiam nigra aŭ griza aŭto, sturmis al ni kaj koliziis kun ĉiuj. Poste, ĝi retroiris kaj koliziis kun ni denove», deklaris atestanto. «Junulino sur la strato, estis kripligita. Ili retroiris intence», rakontis alia viro, kiu ĉeestis la okazintaĵon.
Trump kritikata
La usona prezidento Donald Trump kondamnis la perfortaĵojn de Charlottesville, sen decidiĝi pri la respondeco de unu aŭ alia surloka kampo. «Ni kondamnas kiel eble plej intense, tiun grandegan elmontron de malamego, sektismo kaj perforto venintaj de diversaj partoj», li deklaris elde sia golfo de Bedminster (New Jersey), kie li ferias.
La demokrata Hillary Clinton, venkita de S° Trump en la prezidenta baloto de 2016, kritikis lin, sen nomi lin. «Kiam ni permesas, ke tio daŭru, pere de silenta kuraĝigo aŭ per neagado, ĉiu minuto estas honto kaj danĝero por niaj moralaj valoroj», ŝi tvitmesaĝis.
Ankaŭ la respublikana senatano de Florido, Marco Rubio, intervenis en Tvitero. «Gravege estus por la nacio, ke ni aŭdu la prezidenton priskribi la eventojn de Charlottesville, kiel ili vere estis, t.e terorisma atako kondukita de blankaj supereculoj».
Bildo: La terkultivisto Cédric Herrou forlasas la tribunalon de Nico, la 4an de januaro 2017, dum lia proceso. (AFP)
12/08/2017
La 8an de aŭgusto, la Apelacia kortumodeAix-en-Provence, kondamnis Cédric Herrou je kvar monatoj da kondiĉa malliberejo. Tio aŭguras kondamnon de multnombraj personoj, kies nura motivo estas helpi migrantajn kaj rifuĝintajn personojn, sen alia motivo ol respektigi la homajn rajtojn.
La organizaĵoj Internacia Amnestio-Francio, Cimade, Tutmondaj kuracistoj, Kuracistoj sen landlimoj, Katolika Helpservado – Caritas-Francio maltrankviliĝas pro la decido de la Apelacia kortumo de Aix-en-Provence, pasintan mardon 8an de aŭgusto, kiu kondamnis Cédric Herrou je kvar monatoj da kondiĉa malliberejo. Tiu juĝo aŭguras kondamnon de multnombraj personoj, kies nura motivo estas helpi migrantajn kaj rifuĝintajn personojn, sen alia motivo ol respektigi la homajn rajtojn.
Tiu motivado faras nek de ili, nek de ni, ŝakristojn de migrantoj. Ne konfuzu: laŭ la internacia juro, la ŝakrado de migrantoj implicas materialan aŭ financan profiton, ne moralan.
Kaj laŭ tiuj samaj internaciaj kriterioj, al kiuj estas ligitaj la francaj aŭtoritatoj, la Ŝtato devas starigi ĉiujn necesajn aranĝojn por protekti la personojn aŭ asociojn, kiuj laboras al protektado de la homaj rajtoj, kaj kiuj denuncas iliajn malobservadojn.
Nek ŝakristoj, nek deliktuloj, tiuj personoj turmentitaj, timigitaj, persekutitaj kaj de nun kondamnitaj, estas antaŭ ĉio defendantoj de la homaj rajtoj. Ĉar temas ja pri protektado de la malobservataj rajtoj de la migrantaj kaj rifuĝintaj personoj, kiuj frontas neagadon, misfunkciojn kaj eĉ atencojn kontraŭ tiuj rajtoj plenumintaj de la francaj aŭtoritatoj.
Al la intencaj deklaracioj de la registaro kaj de la Prezidento, eĥas la nehumanaj situacioj en Kalezo, en la parizaj kampadejoj kaj la franca-itala landlimo. Ciuj ĉi situacioj karakteriziĝas per iliaj multnombraj atencoj kontraŭ la fundamentaj rajtoj de la migrantaj kaj rifuĝintaj personoj, konsekvencoj de politiko bazita sur malpersvado kaj represio.
Al tiuj atencoj, aldoniĝas la intencaj malhelpoj kontraŭ la agado de la NROj, kiuj kompensas la mankojn de la Ŝtato kaj certiĝas, ke la digneco de tiuj migrantaj kaj rifuĝintaj personoj estas respektataj.
Konsultadoj kaj disdonadoj de nutraĵoj estas interrompitaj de policistoj, timigoj kaj premoj estis kondukitaj por malpersvadi tiujn, kiuj ĉiutage mobiliziĝas por helpi kaj sukuradi la migrantajn kaj rifuĝintajn personojn.
La personojn, kiujn ni renkontas estas lacegaj fizike kaj morale, kun oftaj vundoj en rilato kun ilia vojirado. Ili devige fuĝis la perfortojn en ilia lando, plejparte trapasis malamikajn teritoriojn, alfrontis Mediteraneon, por finfine atingi ian Eŭropon, kiu perfidas siajn proprajn valorojn de akceptado kaj protektado.
Ni atentigas nian registaron, ke urĝa loĝado, aliro al kuracado, protektado de infaneco kaj azilrajto estas devoj je ĝia ŝarĝo. Ni vigle memorigas, ke se hodiaŭ civitanoj estas submetitaj al persekutoj kaj juraj kondamnoj, tio estas nur la konsekvenco de la politiko efektivigita. Ni, asocioj de solidareco kaj defendo de la homaj rajtoj, reasertas nian devon plu helpadi, kuracadi, kaj denunci tiuj malobservadojn de la homaj rajtoj sur la franca teritorio.
Estas urĝe kaj nemalhaveble, ke la politiko de la franca registaro estu reorientigita tiel, ke ĝi respondu al la nepra respekto pri digneco de la migrantaj kaj rifuĝintaj personoj, kaj la necesa protektado de tiuj, kiuj helpas ilin.
Tep Vanny defendas la rajton al tero kaj la homajn rajtojn. Ŝi luktas kontraŭ la koruptado en Kamboĝo. Ŝi ludas gravan rolon en la mobilizado de la komunumoj de la lago Boeung Kak kontraŭ la projektoj de konstruaĵoj de la registaro kaj de la privataj firmaoj, kaj kontraŭ elpelado de la loĝantoj ; pro tio, ŝi estis kondamnita en 2012.
11/08/2017
La puno je tridek monatoj de la aktivulino Tep Vanny pri la rajto al tero, estis konfirmita. Ŝi fariĝis simbola rezistantino kontraŭ truditaj forpeloj kaj akaparado de teroj, kiuj tuŝas pli ol 800 000 personojn.
«Tio estas nejusta! Enkarcerigu min se vi opinias, ke tio estas por la bonfarto de la lando. Sed vi arestas aktivulinon pri rajto al tero», kriis Tep Vanny, dum ŝi estis puŝita en la veturilon, kiu rekondukis ŝin al malliberejo, rakontas la ĵurnalo The Phnom Penh Post.
La apelacia kortumo konfirmis, la 8an de aŭgusto, la kondamnon de la juna virino, 36-jara, je du jaroj kaj duono da malliberejo. Jam en septembro 2016, ŝi estis kulpigita, ĉar ŝi organizis «atakon kontraŭ 200 policistoj», proksime de la rezidejo de la Ĉefministro Hun Sen.
Tiu afero datiĝas de 2013, kaj la Cambodia Daily opinias, ke «tiu akuzo estis revigligita post peto de la partio» de la Ĉefministro.
De hejmpatrino al rezistantino
LaCambodia Daily dediĉas portreton al la aktivulino, konsiderata de la Kamboĝa ligo pri la homaj rajtoj (Licadho) kiel unu el la 20 politikaj malliberuloj de la lando.
Alveninta en 1998 en Pnom-Peno, el la provinco Kandalo, kie ŝi kreskis ene de malriĉa familio, ŝi vivis en la kvartalo de la lago Boeung Kak, kore de la kamboĝa ĉefurbo. Tiu lago estis tiam uzata kiel rezervujo, okaze de pluvego kaj riveraltiĝo de Mekongo.
En 2007, la municipo koncesiis la kvartalon al la kompanio Ŝukaku, posedata de la senatano Lao Meng Khin, el la Partio de la kamboĝa popolo, tiu de la Ĉefministro Hun Sen.
Du jarojn poste, la loĝantoj de la bordoj de la lago estis forpelitaj pro projekto de konstruaĵoj sur la eks-lago, plenigita per sablo.
Tep Vanny, tiam hejmpatrino, rezistis al unu el la plej grandaj amasaj evikcioj de post la Ruĝaj Kmeroj – 3 000 familioj perforte elpelitaj».
Ŝi de tiam fariĝis la simbolo de la lukto de la loĝantoj de la kvartalo kontraŭ la elpeladoj, kaj pli ĝenerale pri la problemo de akaparado de teroj. Ŝi estis invitita eksterlande pro sia elokventeco. Ŝi interalie ricevis en 2013, en Usono, premion pro sia aktiveco.
«Ŝi kapablas klare ekspliki en la kmera aŭ la angla lingvoj, kial ŝi opinias, ke ŝiaj najbaroj kaj ŝi, estas legitimaj proprietuloj de la tero, el kiu ili estis forpelitaj».
«Ni kutime vidis ŝin en la manifestacioj en la tuta lando», precizigas la ĵurnalo.
Ĉu krimo kontraŭ la homaro?
En Kamboĝo, de post la jaro 2000, pli ol 830 000 personoj ŝajne estis viktimoj de akaparado de teroj kaj truditaj elpeladoj, taksas la Internacia Federacio pri la homaj rajtoj.
La buroo de la prokuroro de la Internacia PunKortumo en Hago saĵne intencas, ekstudi la demandon pri akaparado de teroj precizigas la retpaĝo Justice Info. Eksceso simila, laŭ pluraj advokatoj kaj defendantoj de la homaj rajtoj, al krimo kontraŭ la homaro.
La kontraŭ-migranta ŝipo C-star, luprenita de eŭropaj aktivuloj ekstrem-dekstraj, ne estas bonvena en Tunizio. Tio estas la mesaĝo sendita de la fiŝkaptistoj de la lando, kaj de la tunizia civita socio de post pasinta semajnfino. La ŝipo, kies vojaĝo estas financita per monkolekto en Interreto, estigis malamikecon dum sia pasado en Grekio kaj Kipro. En Tunizio, asocioj kaj fiŝkaptistoj rifuzas, ke la ŝipo albordiĝu en siaj havenoj.
«Kontraŭ la rasismuloj», jen la mesaĝo legebla dimanĉon 6an de aŭgusto, sur unu el la flagrubandoj disvolvitaj de la fiŝkaptistoj de Zarzis, sude de Tunizio. La maristoj eĉ minacis blokadi la aliron al la haveno okaze, se la kontraŭ-migranta ŝipo provas sin provizi.
De tiam, la ŝipo iom flankeniĝis el la marbordo, sed lundon vespere, ĝi plu restadis marvaste de Tunizio, kiel eksplikas Valentin Bonnefoy, el la "Tunisia forumo por la ekonomiaj kaj sociaj rajtoj", asocio kiu luktas kontraŭ la ŝipo de la ekstremdekstraj aktivuloj: «Ni sekvas la satelitan pozicion kaj la GPS de la G-star. Tiom longe, kiom ili ne komunikos inter si per la sociaj retoj pri siaj celoj kaj venontaj misioj, estos malfacile scii, kiajn intencojn ili havas. Sed se ili denove provas eniri en tunizian havenon, ni intencas malhelpi ilin haltigi tie».
Laŭ la Buroo de la tuniziaj havenoj, la ŝipo ne sendis oficialan peton por albordiĝi en la lando. Sed lundon, eĉ la potenca sindikato Tunizia Ĝenerala Laborista Unio diskonigis komunikaĵon: en ties fejsbukpaĝo, ĝi alvokas ĉiujn dungintojn de la havenoj «ne lasi tiun rasisman ŝipon makuli la tuniziajn havenojn». La sindikato konkludas per tiuj vortoj: «Forpelu ilin, kiel faris viaj fratoj de Zarzis».
La Bolivara nacia gvardio stariĝas ĉirkaŭ la oficejoj de la Prokuroraro en la centro de Karakaso, por malhelpi Luisa Ortega-n eniri.| AFP
06/08/2017
En Venezuelo, la nacia gvardio laŭvorte sieĝis la lokojn de la publika ministrejo, sabaton matene en Karakaso. Tiu izoliga aranĝo celis malhelpi la ĝeneralan prokurorinon aliri sian oficejon. Malamikiĝinte kun sia registaro, Luisa Ortega poste estis eksigita el siaj funkcioj, kaj anstataŭigita per la nuna popol-mediaciisto.
Luisa Ortega jam estis minacita. Nomumita en 2007 ĝeneralan prokurorinon fare de la eks-prezidento Hugo Chávez, Luisa Ortega fariĝis en kelkaj semajnoj la principa institucia figuro, kiu defias la nunan prezidenton Nicolás Maduro-n. Pasintan 30an de julio, la prokurorino iniciatis proceduron por akiri nuligon de la baloto de la nova Konstitucia asembleo, kiun ŝi opinias kontraŭleĝa.
Ultimato de la Merkosudo
La Ŝtatoj, membroj de la Merkosudo (Brazilo, Urugvajo kaj Paragvajo) decidis sabaton suspendi politike Venezuelon de la sud-amerika komuna merkato pro «rompo kun la demokratia ordo» post la elekto de la nova konstitucia asembleo. Jam eksterigita el la komerca kampo, Venezuelo estas nun submetita al ultimato: «La suspendo finiĝos nur kiam demokratia ordo estos plene restarigita», eksplikas komunikaĵo de la Merkosudo.
Intervjuo de El Libertario: «Ĉavismo-madurismo estas nura diktaturo, nenio alia.
Venezuelo frontas senprecedencan socian movadon. La registaro Maduro konservas la potencon, kaj efektivigas sangoplenan represion, aŭgurante la plagon de vere enlanda milito. La iluzio de pseŭda «bolivara revolucio» je la servo de la popolo tia, kia ĝi estis prezentita de Hugo Chavez komence de la 20a jarcento, ŝanceliĝas sub la jugo de katastrofa socia realeco.
Jen interparolo kun aktivuloj de la grupo "El Libertario" de Karakaso pri ilia agado kaj analizo.
Demando de "Liberecana alternativo" (AL- franca grupo): De kvar monatoj, la politika kaj socia situacio en Venezuelo estas tumultega, kun daŭraj manifestacioj kontraŭ la registaro Maduro. Ĉu vi povas klarigi la kialojn de tiu ribelo?
Respondo El Libertario: La registaro argumentas, ke tiu movado estas la rezulto de vasta komploto de la usona imperiismo, de la burĝaro kaj de la ekstremdekstra opozicio. Tia ekspliko, markita de malnovaj stalinismaj procedoj, estas trosimpla kaj grandparte erara.
La ĉefaj kaŭzoj de la malkontenteco rilatas al la ekonomia situacio, kiu estas katastrofa, konsekvenco de nia ekskluziva dependeco pri eksportado de «nia» petrolo. Nun, tiu ekstraktado malkreskis kaj ĉefe, la nafto-kurzoj ege malaltiĝis. La tuta ekonomio de la lando suferas de tio. La ekonomia miraĝo de la Venezuelo de Chávez, kaj la falsa ideo pri tiu neelĉerpigebla rento, kiu kelkajn jarojn antaŭe faris iluziojn pri «konstruado de la socialismo», nun kolapsas, kaj kun ili la sociaj akiraĵoj kaj la ekstrema malriĉiĝo de la popolaj klasoj.
Alia emfazinda aspekto, en tiu kunteksto de popola ribelo, temas pri la propra karaktero de la registaroj, kiuj sin sekvis de post 1999, kun komunaj karakterizaĵoj: kreskanta koruptado, reala nekompetenteco kaj incitega aŭtoritatismo, akompanata de represio kaj Ŝtata perforto.
Hodiaŭ, la ĉavo-madurismo estas nura diktaturo, nenio alia.
La institucia opozicio al la Ĉavismo, alianco de soci-demokrataj kaj dekstraj partioj, nomita Rondotablo de demokrata unio (MUD), pretendas esti la sola reprezentanto de tiuj amasaj manifestacioj. Fakte, la movado estas la konsekvenco de la ekonomia krizo kaj de la popola laĉiĝo, kiu vidas tiun politik-militan kaston kroĉiĝi ĉe la potenco.
AL: La nuna amasa partopreno de la popolaj klasoj al la manifestacioj estas elemento relative nova. Kiuj elementoj eksplikas tiun rompon inter la popolo kaj la Ĉavismo?
El Libertario: Ĉiam ekzistis kritikaj sektoroj ene de la popolo, interalie en la sindikatisma medio, kiuj tute ne fidis la deklaraciojn de Chávez. Tiuj grupoj, malplimultaj 14 aŭ 12 jarojn antaŭe, senĉese kreskis post la malapero de la nekontestebla karismo de Chávez, kies morto koincidis kun la malkresko de la nafto-rento.
De tiam, ĉesis la iluzio pri senkondiĉa populara apogo al la reĝimo. Des pli, ke iliaj miskondutoj (koruptado, neefikeco kaj represio) fariĝis malkaŝaj.
Unu el la simbolo de tiu malkonsento, estas la socia politiko de la Ĉavismo. Dum jaroj, la reĝimo laŭdis sian socian politikon, en rilato kun la supozita divido kaj redistribuado de la resursoj venintaj de la petrolo. Ĝi emfazis interalie tion, kion oni nomis la «misioj», tio estas: vasta programo celante plibonigi la ĉiutagaĵojn de la plej malriĉuloj (popularaj magazenoj, sanigado de la kvartaloj, rajto al sano kaj edukado). De post la alveno de Maduro, la «misioj» bruske haltiĝis. Pro tio, kreskis la popola malkontenteco kaj la nuna impliko de la popularaj klasoj en la aktuala procezo de mobilizado.
AL: Kio estas la rolo kaj la influado de la liberecana movado ene de tiu movado kontraŭ Maduro?
El Libertario:Anarkiismo ĉiam ĉeestis en la historia tradicio de klasbatalo en Venezuelo, kiel aliparte en granda parto de la latin-amerikaj landoj. Tradicio tamen, hodiaŭ pli malforta, spite la strebojn, kiujn ni plenumas de post 1995, ĉirkaŭ nia grupo kaj nia ĵurnalo El Libertario.
Eĉ, se ni reprezentas nekontesteble malplimulton en la politika medio de la lando, ni provas partopreni en la sociaj luktoj.
Ni defendas nian identecon, kontraŭstare kun ĉiaj formoj de aŭtoritatisma potenco (ĉu registaro, ĉu opoziciaj partioj) Ni defendas niajn agadvortojn: memmastrumado, direkta agado, kaj memstareco de la sociaj movadoj.
AL: Kiajn perspektivojn malfermas tiu ciklo de kontestado? Ĉu vi ne timas, ke la ebla fino de la Ĉavismo ne estos okazo por la reveno de la malnova oligarkio submetita al Vaŝingtono?
El Libertario:El nia liberecana vidpunkto, ni luktas por egaleca socio, libereco kaj frateco. Pro tio, nia tuja perspektivo estas la batalo, fronta kaj sen kompromito, kiun ni plenumas kontraŭ la «ĉavo-madurisma» kasto, kiu pretekste de pseŭdo-«socialismo» kaj «revoluciaj» paroloj, regas la potencon ĝis nun.
Samtempe, ni faras al ni neniun iluzion pri tio, kio povus okazi post renverso de la Ĉavismo. Ni havas la konvinkon, kiel anarkiistoj, ke nia lukto daŭros, kia ajn estos la registaro, sub ordono ĉu de la usona imperiismo, ĉu de Kubo.
De palestina patro kaj siria patrino, Basel Safadi estis tre konata en la tutmonda komunumo nomata «libera Interreto», kiu laŭdas liberan uzadon de la reto. Li interalie kontribuis al kunprojektoj kiel Mozilla Firefox aŭ Wikipedio.
04/08/2017
Eksciiĝis ĉi-semajne , ke informadikisto ege konata en Sirio, estis ekzekutita en malliberejo en 2015. Basel Safadi estis arestita en marto 2012 dum la represio kondukita de la reĝimo de la prezidento Asad. Li tiam estis 34-jaraĝa. Diroj pri lia ekzekuto en malliberejo jam aŭdiĝis antaŭ du jaroj. La malĝoja novaĵo finfine estis konfirmita de la edzino de la mortinto, kaj de la Siria observejo pri la homaj rajtoj. Pluraj NROj kompatis pri lia sorto kaj multigis alvokojn kaj peticiojn favore al lia liberigo.
En 2016, tiu NRO substrekis, ke lia enkarcerigo «ŝajne estis la rekta konsekvenco de lia legitima kaj pacema laboro por la promocio kaj protektado de la rajto al esprimlibereco». Fakte, Bassel Safadi jam estis mortinta de jaro…
En sia fejsbuka paĝo, Nura Ghazi Safadi skribas, ke ŝia edzo «estis ekzekutita kelkajn tagojn post lia transigo en la malliberejo de Adra (proksime de Damasko) en oktobro 2015».
Li estis arestita tri jarojn pli frue, en la unua datreveno de la siria revolucio. Torturita, pridemandita, sekrete detenita dum longaj monatoj, li estis kondamnita pro «spionado favore al malamiko de la Ŝtato». De tiam, liaj proksimuloj ne plu ricevis novaĵojn.
De palestina patro kaj siria patrino, Basel Safadi estis tre konata en la tutmonda komunumo nomata «libera Interreto», kiu laŭdas liberan uzadon de la reto. Li interalie kontribuis al kunprojektoj kiel Mozilla Firefox aŭ Wikipedio.
Li ebligis informi eksterlandon pri la arbitraj arestadoj de la reĝimo, des pli ke interreto estas ege kontrolata en Sirio. La informadikisto ankaŭ komencis ciferecigi en tri-dimensia spaco la arkeologiajn vestiĝojn de Palmiro (video), antaŭ ol la islamistoj de IŜ ekkaptis la antikan urbon kaj grandparte detruis ĝin.
En Niĝerio, kvardek personoj estis arestitaj pasintan semajnfinon en Lagoso, pro «samseksemaj agoj». Neniuj novaĵoj pri ili estis transdonitaj. En Niĝerio, la leĝo de 2014 malpermesas la «publikajn kolektiĝojn, kiuj montras samseksemajn tendencojn». Temas pri delikto punebla per 10 ĝis 14 jaroj da malliberejo.
La faktoj okazis sabaton 29an de julio dum posttagmeze. Pluraj dekoj da personoj kolektiĝis en hotelo de Lagoso. Tio okazis el diskreta maniero, precizigas geja aktivulo, ĉar temis pri kolektiĝo organizita en la celo informi pri la veneraj transdoneblaj infektoj. Tio estas ankaŭ okazo rompi la izolitecon de la samseksemuloj kiuj scias, ke en tiu lando, ilia seksa orientiĝo estas kontraŭleĝa.
Sed la najbaruloj de tiu establaĵo informis la aŭtoritatojn. Laŭ la polico, 42 personoj estis arestitaj. Ili ŝajne estos baldaŭ juĝitaj. La situacio maltranviligas la gejan komunumon, kiel tiu aktivulo, kiu preferas atesti anonime por garantii sian propran sekurecon:
«Tiuj kolektiĝoj ĉefe utilas al prevento. Ili okazas kaŝe, ĉar tio estas malpermesita. Tamen nur en tiaj okazoj, la sanservoj povas konduki preventajn agojn kontraŭ aidoso. Ni vere estas maltrankvilaj: pro tiuj arestadoj, de post sabato pluraj seropozitivaj personoj ne plu havas aliron al siaj medikamentoj. Ili malbone nutriĝas kaj ne havas advokaton».
La leĝo subpremas la samseksemajn edziĝojn, kaj ĉiujn kolektiĝojn de la GLATa-komunumo. Tiu leĝo, laŭ raporto de "Human Rights Watch", fariĝis ilo uzata de kelkaj policistoj, por «pravigi la multnombrajn malobservadojn pri la homaj rajtoj».
Mardon, ĉe la unua kriminala ĉambro de la Kortumo de Rio-de-Ĵanejro komenciĝis la proceso Habeas Corpus, deponita de la advokatoj de Rafael Braga. Du juĝistoj, el kiuj la protokolisto Katya Monnerat, balotis favore al lia restado en malliberejo, alia juĝisto Luiz Zveiter, petis prokraston de la afero. Kun du malfavoraj voĉoj, la ŝancoj eliri el la malliberejo estas neglektitaj por Rafael, la advokatoj tamen plu kalkulas pri la agado en la sociaj retoj.
Rafael estis arestita en aprilo pro lia supozita partopreno en drogŝakrado. Li posedis 0,6 gramojn de haŝiŝo, 9,3 gramojn de kokaino kaj piroteknikaĵon. Li estis kondamnita je 11 jaroj kaj tri monatoj da malliberejo fare de la justico, bazita nur sur polica deklaracio. La arbitra juĝo estas ege kritikata de la socia movado, kaj movado de nigruloj postulas lian liberigon.
Jam konata, Rafael Braga Vieira estis la sola persono enkarcerigita post la manifestacioj de 2013. Tiu afero spegulas la diskriminacion ekzistantan en la brazila punsistemo. Poste, lia arestado kaj la kondamno pro drogŝakrado kaŭzis debaton pri la punoj suferitaj de brazilaj akuzitoj – plejparte junuloj kaj nigruloj – en procesoj, kies sola bazo estas la asertoj de la policisto, kiu plenumas la arestadon. En la Tribunalo pri justico de la Ŝtato Rio-de-Ĵanejro, similaj precedencaj aferoj jam okazis. Pluraj juĝistoj de la Ŝtato uzadis tian proceduron. Pro tio, multnombraj personoj estas malliberigitaj ĉiutage.
Tamen, la demando estas tre debatita en la justica medio. Doktoro pri juro de Harvard, Adilson Moreira, emfazas la agojn de la polico, kiu en multaj okazoj, estas diskriminacia. «Centoj da studaĵoj pri la institucia diskriminacio fare de milita polico asertas, ke fortaj duboj ekzistas pri tiuj deklaracioj. Multaj pruvoj ekzistas, ke la polico elturniĝas por kriminaligi la nigrulojn», li eksplikis.
En la sociaj retoj, la kradvorto #LibertemRafaelBraga estis vaste diskonigita de la sociaj movadoj, kaj la aktivuloj de la movado de nigruloj. Ĝi tiel atingis la unuan rangon en la Brazilaj temoj. Tamen, nenio ŝajnas influi la opinion de la juĝistoj de Rio-de-Ĵanejro, kiuj konfirmis ĝis nun la restadon de Rafael en malliberejo.
(Tradukita el la portugala lingvo, kiun mi ne scipovas. Mi petas pardonon de la brazilaj esperantistoj okaze de eventualaj mistradukaĵoj)
