Dimanĉon 23an de julio, marŝado okazis en Moskvo, al kiu partoprenis pluraj miloj da personoj. La manifestacio okazis sur la bulvardo Ring kun afiŝtabuloj kaj flagoj. La protestantoj kriis sloganojn favore al libera kaj senpaga interreto.
Almenaŭ du personoj estis arestitaj de la polico pro kontraŭ-putinaj afiŝoj.
Antaŭ la kolektiĝo, la polico organizis cenzuron – kontrolon de la afiŝoj, kaj ne lasis tiujn, kiuj laŭ ilia opinio, «ne rilatas kun la celoj de la agado».
101 atestoj kolektitaj, nekontestebla raporto, kaj neniu respondo de la kamenunaj aŭtoritatoj.
Kelkaj demandoj: Ĉu la franca kaj usona armeoj sciis, kaj kion ili faris? Internacia Amnestio postulas sendependan enketon pri la torturoj suferigitaj de la malliberuloj kadre de la lukto kontraŭ Boko Haram en Kameruno, de post 2013. Torturoj, kiuj povas konduki al morto, ĉefe en la militbazo Salak, kie la kameruna Bataliono por rapida interveno detenis sekrete malliberulojn. La raporto de la NRO estis publikigita la 20an de julio 2017. Ĝi elvokas ĝeneraligitajn torturojn en 20 areoj, inkluzive de kvar militbazoj, du centroj estritaj de spionservoj, privata rezidejo kaj lernejo:
«Ni sukcesis konstati, ke traktaton multe pli krudan suferis precipe la malliberuloj, ofte suspektataj sen pruvo, pri subteno al la terorisma grupo Boko Haram. Ni havas multajn atestojn de homoj, kiuj estis martirigitaj, ligitaj kun manoj kaj piedoj en la dorso, lasitaj ekstere dum tagoj, draste frapitaj, kaj atestoj de homoj, kiuj vidis dronigojn, estis elektrokutitaj, kaj kies ungoj estis elŝiritaj», eksplikis la kundirektoro por Okcidenta Afriko kaj Centra Afriko ĉe Internacia Amnestio, Stephen Cockburn.
La NRO informas, ke ĝi kontaktis la usonan kaj francan ambasadejojn en Kameruno, por peti enketon pri «eventuala scio, fare de ilia personaro, pri praktikoj de kontraŭleĝa detenado kaj torturo».
Laŭ la raporto, Usono kaj Francio pli-malpli kutime ĉeestadis en tiu militbazo Salak, kiel ŝajne pruvas tiu video de militistoj, ludante futbalon.
Bildo: La eŭropa komisaro pri la Internaj aferoj, la Greko Dimitris Avramopoulos, interparolas kun migrantoj, dum lia vizito en la kampadejo Moria, en Lesbo, en marto 2017. STRINGER/AFP
18/07/2017
La NRO «Refugees International» lanĉas alarmon: la situacio sur la grekaj insuloj oriente de la Egea maro estas «katastrofa». Iom malpli ol jaro post la efektivigo de la akordo inter Eŭropa Unio kaj Ankaro, la nombro de alvenintoj vere estis draste reduktita. Sed por tiuj, kiuj atendas por scii, ĉu ili estos resenditaj al Turkio, la necerteco kaj la kondiĉoj de akceptado estas malfacile elteneblaj.
La NeRegistara organizaĵo Refugees International preparas raporton pri la situacio sur la grekaj insuloj, sur kiuj preskaŭ 14 000 rifuĝintoj kaj migrantoj atendas por scii, ĉu ili estos resenditaj al Turkio.
Dum la kondiĉoj de akceptado ĝenerale pliboniĝis, Izza Leghtas, la porparolanto de la NRO por Eŭropo eksplikas, ke kelkaj plu vivas en tendoj meze de ratoj:
«Digneco mankas en tiu afero, la homoj sin sentas humiligitaj… Ili spertis abomenindaĵojn en siaj landoj, faris longan kaj danĝeran vojaĝon por alveni ĉi tien, elspezis multe da mono, kaj ne havis elekton. Li finfine troviĝas tie en tiaj kondiĉoj».
Kelkfoje, memmortiga provo.
S-ino Leghtas maltrankviliĝas ĉefe pro foresto de taŭga kuracado. Tamen, ĉi tie komence de aŭgusto, la registaro akiros plenan mastrumadon de la eŭropa helpmono destinita al aranĝo de la migradkrizo sur la insuloj.
Ĝis nun, la mono estis rekte transigita al la NeRegistaraj organizaĵoj. Sep el ili antaŭnelonge publikigis komunikaĵon por esprimi sian maltrankviliĝon koncerne la transiran periodon.
La prezidento neis la persekutojn malkaŝitajn en aprilo, fare de enketo de la rusia opozicia ĵurnalo Novaja Gazeta.
Demandita pri «la supozataj arestadoj, forkaptoj kaj torturoj de samseksemuloj en Ĉeĉenio», Ramzan Kadirov asertas, ke en Kaŭkaza Respubliko, «Ni ne havas tiajn homojn». Tri monatojn post la malkaŝoj, koncerne persekutojn, kies viktimoj estas la ĉeĉenaj samseksemuloj, la prezidento de tiu respubliko de Kaŭkazio konsentis elvoki rapide tiun temon, dum intervjuo realigita vendredon 14an de julio kun ĵurnalisto de la usona kabla televidkanalo HBO.
La Ŝtatĉefo, aliancano de Vladimir Putin, videble incitita de la demando de la ĵurnalisto, daŭrigis: «Se gejoj ekzistas en Ĉeĉenio, forkonduku ilin al Kanado. Al Dio plaĉu, forprenu ilin, ke ni ne havu de ili ĉi tie. Por purigi nian sangon. Se estas de ili ĉi tie, forprenu ilin».
«Ili estas la diablo. Ni devas forĵeti ilin, ili ne estas homoj», daŭrigis la ĉeĉena Ŝtatĉefo: «Dio punu ilin pro la akuzoj, kiujn ili starigas kontraŭ ni. Ili devos respondi antaŭ Dio», li aldonas, neante la persekutojn malkaŝitajn en aprilo fare de enketo de la rusia opozicia ĵurnalo Novaja Gazeta.
La persekutoj daŭras
La persekutoj kontraŭ la samseksemuloj, kiuj ĉesis dum la ramadano, rekomenciĝis en Ĉeĉenio, asertis la NRO Russian LGBT network, la 1an de julio. «Dekoj da personoj kontaktis nin ĉe nia helptelefono. Ili diras al ni, ke la aŭtoritatoj provas akuzi la gejojn per falsaj pruvoj, jen ŝtelado, jen terorismo. Tio okazas nun aŭ tuj okazis», maltrankviliĝas Igor Koĉetkov, direktoro de la rusia GLATA-retejo, dum vizito en Parizo.
Laŭ Novaja Gazeta, pli ol cent samseksemuloj estis arestitaj tiujn lastajn monatojn en tiu rusia respubliko de Kaŭkazio, kie la aŭtoritatoj instigas iliajn familiojn mortigi ilin por «savi sian honoron». Ankaŭ laŭ la ĵurnalo, almenaŭ du personoj estis murditaj de iliaj proksimuloj, kaj tri mortis post torturoj.
La prezidanto de la rusia GLATA-reto, asertas siaflanke, ke «ses gejoj estis mortigitaj» en tiu respubliko konservativa kaj islama. Li taksas je 300 ĝis 600 la nombron de ĉeĉenaj samseksemuloj, kiuj estis enkarcerigitaj kaj torturitaj en neoficialaj lokoj, kiel forlasitaj lernejoj aŭ garaĝoj. Inter «60 kaj 70» el ili estis «delokigitaj» al aliaj rusiaj provincoj, el kiuj 14 estis de tiam akceptitaj en aliaj landoj kun «humanitara vizo kaj garantiata azilo», li asertis.
La ununura elektro-centro de Gazao ne plu funkcias de merkredo, pro manko de karburaĵo. Pro tio, la Gazaanoj sinkas en mallumon.
La elektro ne estas la nura resurso, kiu mankas en la palestina enklavo. Trinkebla akvo estas malofta (95% el la akvo sur la teritorio ne estas trinkeblaj), la malfortaj medicinaj kapablecoj, kaj la senlaboreca procento ĉe la junuloj estas alarmaj: 60% el ili ne havas laboron.
Tiu humanitara situacio difektiĝas tagon post tago: laŭ raporto de Unuiĝintaj Nacioj, Gazao ne plu estos «vivtenebla» en 2020, se la nunaj kondiĉoj ne evoluas. «Ni atente observas la situacion, kaj ĉiuj indikiloj, energio, akvo, kuracado, dungado, malriĉeco, nutraĵa sekureco, kaj ĉiuj ĉi indikiloj dekliniĝas. Necesas meti la intereson de la civiluloj ĉe la unua rango, se oni deziras ŝanĝojn», deklaris Robert Piper, humanitara respondeculo ĉe UN.
Sub la efiko de la blokado trudita de Israelo kaj Egiptio, la 2 milionoj da loĝantoj amasigitaj en la enklavo estas la unuaj viktimoj de tiuj mankoj. Sed Tel-Avivo kaj Kairo ne estas la solaj, kiuj estas akuzataj. Laŭ UN, ankaŭ la dividoj inter la Hamaso kaj la Palestina Aŭtoritato malhelpas plibonigojn: ambaŭ kampoj ne sukcesis akordiĝi koncerne la imposton de la fuelo alkondukata ĝis Gazao.
Foto SUNNY MOK/EYEPRESS: Omaĝo al Liu Ŝjaobo en Honkongo, la 13an de julio.
14/07/2017
Emblema figuro de la lukto por demokratio, Liu Ŝjaobo mortis pasintan 13an de julio pro hepatkancero, 61-jara, post pli ol ok jaroj en karcero. Kvankam la aŭtoritatoj intensigis cenzuron, la retanoj montriĝis imagemaj por esprimi sian funebron.
«La oficialaj amaskomunikiloj restis ege silentaj» koncerne la morton, la 13an de julio, de la Nobelpremiito pri paco, Liu Ŝjaobo, raportis la honkonga ĵurnalo South China Morning Post (SCMP). Male, multaj ĉinaj retanoj deziris omaĝi tiun pioniron en la lukto por demokratio.
Sed kiel fari, skribas la ĵurnalo, kiam en Weibo, ĉina ekvivalento al Tvitero, lia nomo estas cenzurita? Same por la mencioj, kiel «RIP» (Ripozu en paco) kaj la kandelformaj emoĝioj «ofte uzata en interreto por esprimi funebran senton post natura katastrofo aŭ grava akcidento». Sama aranĝo por la frazo «Mi ne havas malamikojn», fama citaĵo de Liu, dum lia proceso en 2009 , kiu kondukis lin en malliberejon, post la publikigo de la fama letero «Ĉarto 08».
Serĉante la cenzuritajn vortojn, precizigas la ĵurnalo, oni akiras eraran paĝon, kiu indikas ke la serĉo ne povas esti afiŝita pro laŭleĝaj kialoj. Similaj aranĝoj estis truditaj al la apo WeChat.
La retanoj do uzadis, «por esprimi sian malĝojon, nerektajn referencojn, kaj ekrankopiojn», por ke la skribitaj mesaĝoj ne estu malkovritaj kiel tiaj. Oni trovas «multajn artikolojn kaj poemojn skribitajn de Liu, kaj de ties edzino, kaj la kovrilpaĝo de la tezo pri doktoreco de Liu». El la nerektaj mesaĝoj, la SCMP citas:
«Nenormala vetero instaliĝis en multaj lokoj de la lando, kaj pluvegoj falis. Eble la dioj estis malĝojaj post la morto de iu».
Intensigita cenzuro
La laboratorio Weiboscope de la Honkonga universitato, kiu studas la cenzuron en Weibo, konstatis ke multaj retpublikigaĵoj estis nuligitaj, kvankam ne kunportante formalan mencion pri la nomo de la mortinto, aldonas la SCMP, laŭ kiu cenzuro estis intensigita okaze de tiu evento.
Preskaŭ dekono el la nuligitaj retpublikigaĵoj entenis la ĉinan vorton «pluvo» kaj «fulmotondro». Ankaŭ kelkaj el tiuj mesaĝoj provantaj ĉirkaŭiri la cenzuron, enŝovante tekston en bildojn, estis blokitaj».
Kvankam Indonezio kaj Malajzio estas frataj landoj, kiuj ambaŭ apartenas al la unuiĝinta merkato Asean, Malajzio rekomencas ĉasadon kontraŭ la indoneziaj migrantaj laboristoj ĉeestantajsur sia teritorio (1,5 miliono da personoj).
«Centoj da indoneziaj migrantaj laboristoj, kaj ties junaj gefiloj, fuĝis en la arbarojn de Malajzio, por eskapi la amasarestadojn de la malajzia polico», raportas Koran Tempo. Laŭ aktivulo de Migrant CARE Malaysia, NRO fondita en Indonezio, kiu luktas favore al la rajtoj de la migrantoj, tiuj virinoj kaŝiĝas tie de kvar tagoj sub pluvego, sen akvo kaj nutraĵo. «Mi esperas, ke la malajzia ambasadejo prizorgos tion, ĉar kelkaj havas bebojn kun si», li deklaris al la indonezia ĵurnalo.
Normaligo tro multekosta
La 15an de februaro 2017, la malajzia registaro starigis proceduron nomitan "E-Kad" (Enforcement Card) ebligante al la migrantaj indoneziaj laboristoj, plimulte virinoj (ĉirkaŭ 1,5 miliono da personoj), normaligi sian situacion antaŭ la 30an de junio, kontraŭ pago de 300 ĝis 600 eŭroj. Nur 22 000 faris tion. Post la limdato, la malajzia lanĉis en du tagoj 181 amasarestadojn en la superbazaroj, kaj plenumis 249 arestadojn.
Se iliaj kulpoj estas deciditaj, tiuj migrantoj estos kondamnitaj je du monatoj da malliberejo, antaŭ resendo en ilian landon. «Ni ĉion faros por garantii ilian protektadon kaj defendadon», certigis la indonezia ministro pri Dungado, Hanif Dhakiri. «Sed, aldonas Koran Tempo, li petis de Malajzio plenumi la amasarestadojn en la laborlokoj de la migrantoj por arestadi ankaŭ ilian dunganton». La ministro ankaŭ pledis favore al prokrasto de la limdaton de la "E-Kad", simpligo de ties proceduro kaj malaltigo de ties kosto, multe tro alta por la indoneziaj laboristoj.
Idil Eser, direktorino de Internacia Amnestio pri Turkio
07/07/2017
Internacia Amnestio denuncis ĵaŭdon la arestadon, fare de la turka polico, de sia direktorino pri Turkio, kun aliaj aktivuloj pri la homaj rajtoj, sur insulo marvaste de Istanbulo. Ĝi petas ilian tujan liberigon.
Idil Eser, direktorino de Internacia Amnestio pri Turkio, estis arestita merkredon, kun sep aliaj aktivuloj, dum kunsido de formado pri mastrumado kaj informadika sekureco, en Büyükada, precizigis la NRO pri defendo de la homaj rajtoj
Ankaŭ Svedo kaj Germano, edukistoj en tiu kunveno, estis arestitaj, deklaris Andrew Gardner, specialigita esploristo pri Turkio ĉe Internacia Amnestio.
Tiuj dek personoj estis pridemanditaj pro «aparteno al armita terorisma organizaĵo», laŭ S° Gardner, kiu asertas, ke Amnestio devis atendi ĝis ĵaŭdo posttagmeze por akiri novaĵojn pri ili. «Kia terorisma organizaĵo? Neniu scias».
La esprimo «terorisma organizaĵo» plejofte indikas, fare de la turkaj aŭtoritatoj, la defendantojn de la predikisto Fethullah Gülen, akuzata pri organizo de la puĉo en julio 2016, aŭ la kurdajn separatismulojn de la PKK.
«Tio fakte estas provo turmentadi kaj enkarcerigi la defendantojn de la homaj rajtoj», denuncas S° Gardner. Li tamen substrekis, ke ĉiuj estas detenitaj en decaj kondiĉoj, en kvin malsamaj lokoj, en Istanbulo.
«Ni estas ege ĝenataj kaj koleraj, ke defendantoj de la homaj rajtoj, la plej konataj en Turkio, el kiuj la direktorino de Internacia Amnestio, estis arestitaj, sen ajna motivo», li insistis.
Tiuj arestadoj intervenis malpli ol monaton post tiu de la prezidento de Amnestio en Turkio, Taner Kilic, surbaze de «akuzoj absolute sen motivoj» ligante lin al la fiaskita puĉo de la 15a de julio 2016, laŭ Amnestio.
Hugh Williamson, direktoro de la sektoro Eŭropo kaj Centra-Azio ĉe "Human Rights Watch", postulis la liberigon de la dek detenitoj, kaj «publikan klarigon». Li kvalifis tiun arestadon «novan hontindan agon por la turka Ŝtato», laŭ komunikaĵo de la NRO publikigita ĵaŭdon vespere.
«Mi starigis la demandon, sed ne ankoraŭ akiris respondon», deklaris siaflanke la eŭropa komisaro pri aliiĝoj,Johannes Hahn, kiu vizitis Ankaron ĵaŭdon, demandita pri la temo. «Estu certaj, ke ni priatentos tiun aferon, kaj aliaj», li aldonis.
Post la fiaskita puĉo kaj starigo de la urĝa stato, plu valida hodiaŭ, la turkaj estroj lanĉis elpurigon el tute nova amplekso, kadre de kio, ĉirkaŭ 50 000 personoj estis arestitaj, kaj pli ol 100 000 aliaj definitive aŭ provizore maldungitaj.
En Ĉinio, viro trudite internigita en 2015 pro sia samseksemo, gajnis la proceson, kiu oponis lin al psikiatra malsanulejo.
Unuafoje en lando, kie la rajtoj de samseksemuloj tute ne estas plene agnoskitaj.
La afero komenciĝis en 2015 en la provinco Henano. La viro, konata nur per la nomo S° Ju, estis trudite internigita pete de sia edzino kaj proksimuloj. Dum 19 tagoj, li estis submetita al terapio, inkluzive de medikamentoj kaj injektoj, por lukti kontraŭ tio, kion la kuracistoj nomas «eksternormeco en seksprefero».
Post sia eliro, S° Ju decidis plendi ĉe la tribunalo kontraŭ la malsanulejo.
La tribunalo ĵus pravigis lin. Ĝi opiniis, ke lia internigado konstituas malobservon de liaj rajtoj, ĉar li ne estas danĝera por la aliuloj.
Por la unua fojo, la establaĵoj apartenas al la publika sektoro. Ĝis nun, nur privata malsanulejo estis kondamnita pro similaj faktoj.
Ĉinio eksigis samseksemon el sia listo de mensmalsanoj en 2001, sed kelkaj malsanulejoj plu proponas terapiojn.
Kvankam tiu decido reprezentas progreson, la tribunalo ne kontestis la ekzistadon de "konvertiĝaj" kuracadoj por la samseksemuloj.
Italio bezonas Eŭropon: la itala ministro pri Internaj aferoj Marco Minniti alvokis dimanĉon la eŭropajn landojn, ke ili prenu sur sin parton de la migradŝarĝo, kiu pezas sur la duoninsulo, interalie malfermante iliajn havenojn al la migrantoj.
03/07/2017
Fronte al la migradpremo, kiu kreskis kompare kun 2016, Italio bezonas helpon de siaj eŭropaj najbaroj. En tiu senco, Marco Minniti, itala ministro pri Internaj aferoj, petis dimanĉon 2an de julio, de la aliaj landoj, ke ili malfermu siajn havenojn al la ŝipoj, kiuj sukuras la migrantojn. Tio ebligus iom dividi la premon, kiu pezas sur Romo, kun siaj francaj kaj germanaj samranguloj, kiujn li renkontis dimanĉon vespere en Parizo.
«Mi estas eŭropamanto, kaj estus fiera se ŝipo, eĉ ununura, anstataŭ alveni en Italio, albordiĝus ĉe alia haveno», deklaris Marco Minniti dum intervjuo en la ĵurnalo Il Messaggero. Kun Gérard Collomb (franca ministro pri Internaj aferoj) kaj Thomas de Maizière (germana ministro pri Internaj aferoj), li interdiskutis en Parizo pri «kunordigita aranĝo» por helpi Italion fronti la migrantan alfluadon.
Italio akceptis de post la jarkomenciĝo pli ol 83 000 migrantojn, t.e kresko de pli ol 19% kompare kun la sama periodo en 2016, plejparte devenantaj de Libio.
La alta-komisaro de Unuiĝintaj Nacioj, Filippo Grandi, lanĉis similan alvokon en komunikaĵo publikigita la 1an de julio. Li postulis regionan, interkonsentitan kaj komunan aranĝon, al «problemo el internacia graveco». «Ni nur estas ĉe la somera komenciĝo, kaj sen kolektiva agado, ni bedaŭrinde spertos pli da maraj tragedioj» li avertis, substrikante, ke «2 300 personoj mortis en Mediteraneo de post la jarkomenciĝo».
