25/07/2015

Enretigi lokajn alternativojn kun limigita efiko, por starigi la bazojn de nova sistemo ekonomia, financa kaj solidara, kapabla konkrete kontentigi la individuajn kaj kolektivajn bezonojn grandskale : tia estas la celo de la katalunia integra kooperativo, kiu konstruiĝas de antaŭ ses jaroj. Kooperativoj de produktaĵoj agrikulturaj aŭ industriaj, solidaraj spicejoj, sancentro, provianta reto, strukturoj de pruntoj kaj financado… Inter 3000 kaj 4000 personoj jam aktivas ene de tiu integra kooperativo, kiu ebligas vivon, ekstere de la kapitalisma sistemo, kaj proponas alternativon al ĝia hegemonio.

La konkretaj alternativaj projektoj estas ofte limigitaj je malgranda skalo. De 2009, la defio de la katalunia integra kooperativo, estas trovi ĝeneralan alternativon al la nuna sistemo. Kvankam la projekto estas ampleksa, la ideo de integra kooperativo estas relative simpla : krei vastan reton da iniciativoj, konkretaj projektoj kaj solidaraj entreprenoj, kiuj mastrumados la ensemblon de bazaj elementoj pri ekonomio, nome produktado, konsumado, financado…

Kombinante kooperativojn, socian monon, memdungadon kaj kolektivan agadon, la celo estas starigi tutaĵon da ekonomiaj kaj homaj rilatoj, kiuj ebligos kontentigi ĉiujn individuajn kaj kolektivajn bezonojn ekster la merkataj reguloj, kaj ekster Ŝtatkontrolo. Tiel, la ideo de integra kooperativo referencas al la deziro igi la alternativojn aplikeblajn en ĉiuj dimensioj de la vivo kaj, post longa daŭro, konstruadi ĝeneralan alternativon kontraŭ-hegemonian.

La katalunia integra kooperativo baziĝas sur lokaj memmastrumadaj kernoj, kiuj grupigas plurajn memstarajn projektojn. Tiuj ĉi aktivas, ĉu en la produktiva sektoro (agrikulturaj, industriaj, post-industriaj) aŭ ne produktiva (libera edukado aŭ sano ekzemple). Ili estas bazo de la kooperativo. La integra kooperativo mem ne havas juran kadron. Ĝi konsistigas referencan kaj kunordigan soklon, kie kreiĝas kolektivaj iloj (juraj, informadikaj, financaj...) kiuj utilos en la lokaj procesoj.

Kadre de ĝi, kreiĝis pluraj il-kooperativoj. Tiuj ĉi provizas laŭleĝan protektadon al tuta serio da aktivaĵoj kaj iel ebligas « protektadi la memmastrumadon » rilate al la leĝo. Ekzemple, unu el tiuj il-kooperativoj provas akiri konstruaĵojn (donacojn, aĉetojn malsuperaj al merkatprezoj, luprenon…) en la celo starigi socialajn projektojn, aŭ lukti kontraŭ bankaj senproprietigoj. Alia, CASX1, kooperativo pri sociala reta memfinancado, pruntas monon sen interezo.

La katalunia Centralo pri provizado, siaflanke, impulsas la produktadon kaj konsumadon de surlokaj varoj provizante plurajn malgrandajn spicejojn kaj grupojn de komunaj aĉetoj. Ĉiuj ĉi iloj ebligas kreadon de aktivaĵoj, disvolviĝon de mallongaj cirkvitoj, uzadon de aliaj formoj de pago… Resume, ili ebligas iom post iom kondiĉojn de ekster-sistema sistemo.

Inter 3000 kaj 4000 personoj estas aktivaj, rekte aŭ nerekte, ene de la reto kreita de la kooperativo. Ĝi ja plu konstruiĝas, sed la katalunia integra Kooperativo ege progresis post ses jaroj. La Centro pri provizado, ekzemple, efektivigante lokajn spicejojn, ege stimulis uzadon de sociala mono, eco. La ambicio estas kovri ĉiujn kampojn de la homvivo, en perspektivo de integra revolucio, la projektoj estas multnombraj kaj multtemaj.

Nuntempe, pluraj el tiuj projektoj estas stimulataj, pro tio, ke la krizo ne plu kapablas kontentigi certajn bezonojn per kutima rimedo. Iniciatoj kiel malfermo de unua memmastrumata holisma sancentro en Barcelono, aŭ kiel reta kooperativo pri loĝigado, kontentigas do, ekde nun, unuparte konkretajn bezonojn, aliparte konkretan volon ŝanĝi la manieron fari, sin flegi, manĝi, sin financadi… vivi.

http://www.bastamag.net/La-cooperative-integrale-catalane-ou-comment-fonctionner-hors-du-systeme

https://vimeo.com/127570735

26/06/2015

Supervendejoj, hospitaloj, agroproduktado, ŝparservoj… La venezuela kooperativo Cecosesola proponas servojn al dekoj da miloj da personoj kaj tre mildaj prezoj.

La entrepreno funkcias sen estro kaj sen hierarkio. Ĝia sekreto : ĝenerala memmastrumado kaj konstanta horizontala funkciado. Iniciato prezentita en retdokumento, « Poder sin poder, ĉiutaga mammastrumado », kiu kondukas nin renkonte al dek du projektoj radikale demokratiaj, en Hispanio, Argentino kaj Venezuelo.

Cecocesola estas grupiĝo de kooperativoj, kiu proponas al la komunumo de la urbo Barquisimeto – miliono da loĝantoj – plurajn servojn je tre mildaj prezoj. Ili disponas pri pluraj supervendejoj (ferias), hospitalo, funebrejo, kredita kaj ŝparservo, reto de agroproduktaĵoj... Sed ilia specifeco estas en ilia organizado. En tiu entrepreno de 1200 laboristoj, ekzistas neniuj hierarkiaj postenoj. Ĉio funkcias en memmastrumado.

La fundamento de tiu horizontala labororganizado ene de la kooperativo estas la kunsidoj. Dum semajno, laboristo de Cecosesola povas partopreni al kvar, kvin, ses kunsidoj. Tio estas dediĉi al tio 20% el sia labortempo. Inter tiuj ĉi, la plej gravaj koncernas mastrumadon, al kiuj ĉiuj laboristoj partoprenas. Po tri ĉiusemajne. Ĉiu laboristo de Cecosesola, el ĉiu sektoro, devas partopreni al unu el ili minimume.

La kunsidoj pri mastrumado utilas nek al organizado de la ĉiutaga laboro, nek al decidoj. Ili utilas al divido de informoj kaj pridiskutado de la kriterioj. Dank’ al kriterioj, ia ajn decido poste alprenita de la laboristoj, estos interkonsenta, ĉar en akordo kun la principoj deciditaj fare de ĉiuj. Tiuj kriterioj povas koncerni jen la kvaliton de legomoj, jen la salajrojn. Ili estas bazo de la komuna agado de Cecosesola.

Konstanta lernado

Ankaŭ rotacio de laborpostenoj estas alia grava mekanismo de la kooperativo. Post unu jaro kaj duono ĉe la legomfako de supervendejo, laboristo ekzemple laboros poste en sancentro. La laboristoj tiel konas plurajn aspektojn de la kooperativo. Sed tio ankaŭ ebligas konstantan lernadon kaj fortan viglecon. Eĉ laboristo, kiu ne posedas diplomon povas labori pri librotenado se li deziras, kaj lerni tiun ĉi fakon, kun helpo de tiuj, kiuj jam laboras tie. Kaj la rotacio ankaŭ koncernas la ĉiutagajn taskojn. Unu post la alia, ĉiuj kuiras, purigas necesejon… Ĉiuj estas egalaj.

Tiu aspekto de lernado estas kerna en la kooperativo. Ili certe koncernas la laboron mem, sed ankaŭ lernadon pri alia funkcia kolektiva organizado, bazita sur fidindeco kaj respondeco. La laboristoj de la kooperativo estas konsciaj, ke tio ne estas evidenta, kaj ke ilia funkciado estas malsimila al la kutima hierarkia organizado. Pro tio, la novaj laboristoj devas partopreni dek kunsidojn posttagmeze, dum kiuj la moralaj valoroj de la kooperativo estas transmetitaj, kelkaj mekanismoj, kaj ties signifoj estas klarigitaj. Tio kontentigas kelkajn, aliaj foriras. Sed nek brakoj nek koroj mankas al Cecosesola.

http://www.bastamag.net/Au-Venezuela-la-cooperative-Cecosesola-compte-1200-travailleurs-et-pas-un-chef

Video en la Hispana, subtekstita en la franca:

16/12/2014

Fronte al la problemoj de subnutrado pri kiu suferas pli kaj pli da landoj, la Organizaĵo pri Nutrado kaj Agrikulturo (ONA) kuraĝigas promocion de la agrikultura biodiverseco.

Studaĵoj montras ke multaj surlokaj specioj, hodiaŭ malaperintaj profite al komercaj specioj (maizo, tritiko, sojo…), enhavis nutrajn kvalitojn multe pli altajn. Ekzistas, ekzemple, surlokaj specioj centoble pli riĉaj en vitaminoj ol la blanka banano.

Laŭ ONA, la subnutrado de du miliardoj da personoj en la mondo atestas pri misadaptiĝo de la nunaj nutradaj reĝimoj. Estas do necese « koncentri la ĉefajn strebojn en reveno al surlokaj kultivoj kaj al la tradiciaj nutradaj sistemoj. »

La malapero de lokaj semoj kaj la importoj de malmultkostaj komercaĵoj malfaciligas tiun revenon al tradiciaj sistemoj, kiel eksplikas la Island Food Community.

Tamen ONA kondukas laboron de informado kaj atentigo por konigi la nutradan valoron de la nutraĵoj kaj de la nutradaj reĝimoj. 10.000 nutraĵoj estas jam registritaj en datumbazo.

Ligante la plibonigon de la nutrado al la protektado de surlokaj diversigitaj specioj, la organizaĵo de Unuiĝintaj Nacioj konstatas la « senkapablecon de la industria agrikulturo nutradi la mondon. »

http://www.alimenterre.org/breve/perte-biodiversite-favorise-malnutrition

Video 2012 : Kiel nutradi la homojn ?

http://vimeo.com/48652381

13/12/2013

Por protekti biodiversecon, ni devas ree malkovri praajn terkultivajn metodojn pli respektajn pri medio. Tion asertas IPBES (Interregistara Platformo pri Biodiverseco kaj Ekosistemaj Servoj)

UN freŝdate fondis sur la modelo de Interregistara Spertularo pri Klimata Ŝanĝiĝo (ISKŜ) la Platformon IPBE, grupo de cent dekkvin landoj kiu devas malaltigi la ritmon de estingiĝo de specioj kies kreskado estas eksponenta (cent ĝis miloble pli rapida ol la natura procento da estingiĝo)

Dum tiuj kunvenoj en Turkio kiuj finiĝos la 14an de decembro, la grupo malkovris strategion pri kiu ĝi esperas multe, por protekti biodiversecon : reiro al tradiciaj sistemoj de agrikulturo kaj administrado de teroj.

Zakri Abdul Hamid, prezidento kaj fondinto de IPBES, deklaris al la novaĵagentejo Reuters, ke « landopropra sciado ludas ŝlosilan rolon en la malkreskado de la biodiverseca perdo. »

La praa ĉina praktiko de fiŝbredado en la rizejoj estas ekzemplo pri tio, kion la grupo esperas revigligi : aldoni fiŝojn al rizkampo ebligas mastrumadi la malutilajn insektojn sen uzado de pesticidoj, provizas naturan sterkon por kulturoj, nutradas la birdojn kaj aliajn sovaĝajn bestojn, kaj produktas daŭran provizadon je proteinoj por la familiaj rizokulturistoj.

Laŭ raporto de IPBES (The Contribution of Indigenous and Local Knowledge Systems to IPBES : Building Synergies with Science), « la ĉeesto de fiŝoj reduktas je 68% la bezonon de pesticidoj kaj je 24% la kemiajn sterkojn kompare kun monokulturo ». Plie, la pesticidoj ofte mortigas pli da specioj ol tiuj celitaj…

Inter aliaj ekzemploj cititaj de la grupo figuras fiŝkaptajn restriktojn truditajn de la insulaj komunumoj de Pacifiko kaj la rotacion de tradiciaj kulturoj ĉie praktikataj, de Tanzanio ĝis tajlando.

En kelkaj landoj kiel Aŭstralio, Japanio kaj Venezuelo, la kontrolita brulmastrumado de etaj kamparaj parceloj povas krei kontraŭfajran mozaikon kiu malhelpus disvastigadon de detruaj incendioj dum seka sezono, kaj ebligus al faŭno pli facile fuĝi.

En Aŭstralio, tia protektado kiu malakcelas senarbigon, kaŭzo de unu kvinono el la emisioj de forcejefika gaso je homa origino, generas karbon-kreditoj por Aborigenoj.

Inter la klopodoj celante malakceli estingiĝon, ni ankaŭ trovas kreadon de protektataj areoj kaj veran aplikadon de leĝoj pri protektado de faŭno.

Kiel aliaj ekzemploj de tradiciaj sciadoj troviĝas fosaĵoj ĉe flanke de montetoj en Tanzanio por kolekti pluvakvojn kaj limigi erodon, aŭ meteorologiaj observadoj faritaj de Inuitoj en Arkto por kompletigi la satelitajn datumojn pri glacia degelo.

Anne Larigauderie, venonta Ekzekutiva sekretario de IPBES, rimarkas ke la indiĝenaj popoloj sin sentas ofte ignorataj de la registaraj planistoj.

« Ekzistas granda bezono de agnosko kaj akceptado de ties sciaĵoj. »

Kia malkovro!

http://www.reporterre.net/spip.php?article5150

24/10/2013

Naskita en la argentina ĉefurbo, la koncepto pri senpaga bazaro vastiĝis en pluraj urboj. La ideo estas simpla : doni superfluaĵojn atendante nenion interŝanĝe, por ke la plezuro donaci ne kongruas kun senbrida konsumado.

Imagu dum momento brokantejon kie malantaŭ ĉiu vendotablo vi estus akceptita per : « servu vin, ĉio estas senpaga ». Unuavide, la ideo povas ridetigi… Tamen, tiuj bazaroj ja ekzistas en Bonaero, kie ili kutime okazas de 2010.

Nomitaj gratiferias, tiuj eventoj naskiĝis dank’al Ariel Bosio, juna Argentinano laca pro lia devo transporti siajn posedaĵojn transloĝiĝo post transloĝiĝo. Li eksplikas : « Mi malkovris ke mi povas vivi kun malpli da personaj aferoj ol tiuj, kiujn mi posedis, kaj ke tio estas ĉefe kutimaĵo ».

Post donaco de sia « superfluaĵoj » al la amikoj de sia luktoarta lernejo, Ariel kreas la koncepton de gratiferias, kiu vastiĝas unuatempe tra la kulturaj centroj de la urbo antaŭ ol instaliĝi sur la publikaj placoj.

Iu ajn povas organizi gratiferia-n, nura kondiĉo, la loko devas esti publika, malfermita al ĉiuj kaj neniu enirpago estas petita. Kun simpla mesaĝo : « Kunportu tion, kion vi deziras, aŭ nenion. Reiru kun tio, kio plaĉas al vi ».

Nek interŝanĝo, nek reciprokeco

La gratiferias estas antaŭ ĉio instigo al malembaraso de materialaj posedaĵoj fariĝintaj neutilaj aŭ superfluaj, tiamaniere ke ili cirkuladu kaj profitu al aliaj.

Al la objektoj kiuj kutime troviĝas en brokantejo, kiel vestaĵoj, libroj, mebloj aŭ elektronikaj aparatoj, aldoniĝis nematerialaj varoj. La gratiferias estas ankaŭ okazo de koncertoj, de ĉiaj specioj de laborejoj, filmprojekcioj aŭ masaĝa aktiveco. Kompreneble, ĉiuj tiuj altivecoj estas senpage proponitaj.

Claudia Cordobes organizas senpagajn bazarojn en San Fernanda, en la province de Bonaero kaj amuziĝas pri la reago de la publiko : « Tiuj, kiuj venas unuan fojon ĉe gratiferia faras tion pro scivolemo, iom surprizita, por kontroli ĉu ĉio vere estas senpaga, kiel oni rakontis al ili ».

En sia paĝo Fejsbuko, la projekto kunigas pli ol 3.800 personojn, kaj spertas kreskantan sukceson. La koncepto jam preterpasas la argentinajn landlimojn kaj eksportas sin al la apudaj landoj, en Ĉilio, Urugvajo, Brazilo, Kolombio aŭ Meksiko. Ariel Bosio entuziasmiĝas : « Ĉiutage, ni estas iom pli multnombraj alpreni tiun novan formon de divido.

http://www.reporterre.net/spip.php?article4863